Τα «Ταμπούρια του Παπαφλέσσα», όπως επικράτησε να λέγονται από τότε μέχρι και σήμερα οι τρεις λόφοι, είναι τόπος απρόσιτος κοντά στο χωριό του Παιδεμένου, σήμερα Φλεσσιάδα, όμως η θέση είναι ορατή από το Μανιάκι. Έτσι ο προμνησθείς Μητροπολίτης μη δυνάμενος να προσεγγίσει την περιοχή έκτισε κοντά στο Μανιάκι, σε προσβάσιμο χώρο, το εκκλησάκι της Αναστάσεως και σε ειδική κρύπτη, στο δάπεδο του ναϋδρίου, εναπόθεσε όλα τα οστά των πεσόντων που συνέλεξε και φυλάσσονται εκεί μέχρι σήμερα.
Όμως, οι τελετές, σύμφωνα με τις αδιάψευστες μαρτυρίες των πατέρων και παππούδων μας, έγιναν εκεί στα ταμπούρια, εκεί δηλαδή που έγινε η μάχη. Μάλιστα, τον πανηγυρικό εξεφώνησε ο πανελληνίου ακτινοβολίας Μεσσήνιος λαογράφος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικόλαος Πολίτης, όστις δεικνύων τις τρεις αυτές εδαφικές κόχες, σε αποστροφή του λόγου του είπε: «...εδώ στους τρεις αυτούς λόφους ήθελε η ιστορία να γίνει το θυσιαστήριο του Παπαφλέσσα και των συντρόφων του».
Το έτος 1936 ο νομάρχης Μεσσηνίας Παπαδήμας στην κορυφή του μεσαίου λόφου, όπου και το ταμπούρι του Παπαφλέσσα, ανήγειρε θαυμαστό μνημείο αντάξιο της θυσίας των τριακοσίων πεσόντων. Ήτοι μια μεγαλόσχημη και επιβλητική τριγωνική πυραμίδα, ύψους περίπου είκοσι μέτρων, από σχηματοποιημένους ασβεστόλιθους, για να είναι ορατή από όλη σχεδόν την πεδινή Μεσσηνία.
Τη δεκαετία αυτή, χειροτονούνται δύο νέοι Μητροπολίτες, ο μακαριστός Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος και λίγο αργότερα ο πρώην Μητροπολίτης Τριφυλίας Στέφανος. Η χώρα έχει περάσει σε περίοδο ειρήνης από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς και ο κάθε τόπος έχει την ευχέρεια να τιμήσει τους δικούς του νεκρούς της εθνικής μας παλιγγενεσίας.
Ο πρώην Τριφυλίας, στη γεωγραφική δικαιοδοσία του οποίου ανήκει η Φλεσσιάδα και τα Ταμπούρια του Παπαφλέσσα, συνέχισε μέχρι πρόσφατα να εορτάζει την ιστορική μάχη εκεί στην πυραμίδα και τους τρεις λόφους των Ταμπουρίων, στο ναϋδριο της Αγίας Τριάδος στην κορυφή του λόφου, δίπλα στο ταμπούρι του Παπαφλέσσα. Ο δε μακαριστός Μεσσηνίας έκτισε νέο ναό μέσα στο Μανιάκι τον Άγιο Γρηγόριο (Γρηγόριος ήταν το βαπτιστικό όνομα του Παπαφλέσσα) και εκεί για περίπου μισόν αιώνα, με την παρουσία των επισήμων του νομού, εόρταζε την μάχη του Μανιακίου, μέχρι που άνοιξε και ασφαλτόστρωσε δρόμο προσπέλασης στο ναϋδριο της Αναστάσεως. Εκεί ετοποθετήθη και ο ανδριάντας του Παπαφλέσσα, που τελευταία κατασκευάστηκε με χρήματα ομογενών μας του εξωτερικού.
Η μάχη αυτή έχει χαραχθεί με χρυσά γράμματα ως μάχη στο Μανιάκι, ο τόπος όμως της θυσίας στη Φλεσσιάδα έχει τα δικά του δίκαια και δικαιώματα. Ιδιαίτερα οι Κοντοβουνίσιοι, για τους οποίους η μάχη διεξήχθη δίπλα στα σπίτια τους με τους προγόνους τους ηρωικούς νεκρούς της, δεν μπορούν άλλο να ανέχονται να διαιωνίζεται το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο εκδηλώσεων, που χωρίζουν αντί να ενώνουν. Φαινόμενο που δεν υπήρχε πριν τη δεκαετία του 1950. Η μάχη, λοιπόν, στο Μανιάκι, αλλά οι επίσημες εορταστικές εκδηλώσεις απαιτείται να γίνονντε στον τόπο που διεξήχθη η μάχη και όχι δύο χιλιόμετρα μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου